W zależności od wieku dziecka praca terapeutyczna będzie wymagała innego podejścia, innych technik i metod.
W zależności od wieku dziecka będą to różne metody. Pisząc o wieku dziecka mam na myśli przede wszystkim poziom jego rozwoju. Wiek metrykalny jest ważny, ale często jest to informacja nieprecyzyjna. Dzieci rozwijają się w różnym tempie. A każde dziecko ma prawo rozwijać się w swoim tempie. Rozwój postrzegam w kilku aspektach: biologicznym, psychicznym, intelektualnym, społecznym i emocjonalnym. Może być dwoje dzieci w tym samym wieku bardzo podobnych albo o dwoje o zupełnie różnych profilach.
Praca z dziećmi to praca z rodzicami
Jak pracujemy z dziećmi? W dużym uproszczeniu, praca z dziećmi do 6 roku życia to praca rodziców. Jeśli występują trudności zachęcam do czytania bajek. Bajek terapeutycznych. Jest dzisiaj wiele fantastycznych bajek i książeczek dla Dzieci. Wystarczy wpisać w wyszukiwarkę internetową frazę i wyskoczy nam wiele wyników. Np. księgarnia Natuli ma w swojej ofercie fantastyczne treści.
Dzieci w wieku od 6 do 11 lat to terapia zabawą. Karty pracy, prace plastyczne, manualne, sensoryczne, ruchowe, zabawa glina, masą solną i praca w piaskownicy terapeutycznej.
Okres od 12 o 16 lat to kompilacja różnych technik. W zależności od poziomu rozwoju dziecka, pojawia się coraz więcej rozmowy i rozumienia tego co się z nim dzieje.
Od 17 roku życia często możemy pracować już jak z osobami dorosłymi. Korzystając z szerokiego wachlarza możliwości.
Wiek rozwojowy jest ważny. Nie oznacza jednak, że determinuje on sposób pracy terapeutycznej. W pracy z terapeutycznej, nie zależnie od wieku klienta można stosować techniki plastyczne, metody twórcze, doświadczenia, eksperymenty, fantazjowanie itp. Ważne żeby było to adekwatne i na rzecz klienta.
Praca z dziećmi i młodzieżą to nieustanne podążanie za dzieckiem. Ważna jest akceptacja dziecka, jego słabości, trudności, deficytów. Zachwycanie się jego sukcesami i nim samym.
Zawsze zachęcam rodziców do zastanowienia się za co lubią swoje dziecko. Nie za co kochają, ale za co lubią. A ty za co lubisz swoje dziecko?
Andrzej Świerczek
O mnie
Andrzej Świerczek
PSYCHOTERAPEUTA, PEDAGOG
Mentalnie i z wykształcenia jestem pedagogiem. Obszary wychowania, trudności wychowawczych, budowania relacji z dzieckiem, są mi bardzo bliskie. Ukończyłem pedagogikę resocjalizacyjną na Uniwersytecie Śląskim. Swoje zainteresowania pedagogiczne poszerzałem przez kolejne lata. Od 20 lat prowadzę pracę diagnostyczną, wychowawczą, resocjalizacyjną i profilaktyczną. Szczególnie bliska jest mi diagnoza zaburzeń w zachowaniu u dzieci. Ukończyłem liczne szkolenia specjalistyczne zorientowane na pracę z ludźmi w sytuacjach kryzysowych i mierzących się z trudnościami. Uczestniczę w konferencjach naukowych, stale poszerzam swoją wiedzę. Bliskie mi są interwencja kryzysowa, psychoterapia, pedagogika opiekuńczo- wychowawcza, pedagogika specjalna i resocjalizacyjna. Jestem nauczycielem akademickim.
